3.3/5 - (3 امتیاز)

درمان موثر ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) با استفاده از چسب سیانوآکریلات پزشکی

خلاصه ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)

ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) یک درهم تنیدگی غیرطبیعی از رگ های خونی است که منجر به اختلال در جریان طبیعی خون و گردش اکسیژن می شود و نتیجتا با کمبود اکسیژن در بافتها فرآیند حیاتی را مختل می کند. این ناهنجاری ها به دلیل فشار بالای خون در خطر پارگی و خونریزی قراردارند. ناهنجاری شریانی وریدی بسته به اینکه در سیستم عصبی مرکزی قرار دارند یا در جای دیگری به عنوان مرکزی یا محیطی طبقه بندی می شوند. در صورتی کم خطر بدون ایجاد آسیب قابل توجه به بافت‌ها در زمان حذف کامل AVM از جراحی استفاده میشود.

به طورمعمول از آمبولیزاسیون اندوواسکولار به وسیله عامل آمبولیزان مانند: چسب، کویل، بالون، پلی وینیل، الکل و … برای درمان استفاده می شود. یکی ازعوامل آمبولیزان که عملکرد موثری در درمان AVMها به تنهایی و یا درتعامل با عوامل دیگر مانند کویل داشته است چسب های جراحی هستند. یکی از نکات مهم توانایی نفوذ و مسدود کردن نیدوس AVM توسط یک عامل آمبولیک مایع است این توانایی به خوبی در چسب های سیانوآکریلات پزشکی دیده می شود.

عوامل دیگر آمبولیزان مانند کویل ها و بالون های جداشدنی عروق بزرگ را مسدود می کنند، نقشی در آمبولیزاسیون AVM های پیچیده واقع در خارج از ریه ها ندارند. استفاده از ذرات پلی وینیل الکل (PVA) به دلیل اینکه تعیین اندازه ذرات مناسب دشوار است و استفاده از ذرات بسیار کوچک ممکن است منجر به آمبولی ریه شود چالش برانگیز است.

در این بین چسب سیانو آکریلات پزشکی گلوبرن 2 تنها چسب سیانوآکریلات پزشکی زیست سازگار با نشان CE است که تاییدیه مصرف درون عروقی را دارا می باشد و به دلیل عدم سمیت درون عروقی جهت درمان های اینترونشنال منجمله درمان ناهنجاری های شریانی وریدی توصیه شده است.
نشانه قبلی درمان ناهنجاری های عروقی عمدتاً در نورورادیولوژی بود.

🎥 ویدئوهای “ویدئو آمبولیزاسیون یک ناهنجاری شریانی عروق کرونر پیچیده توسط چسب سیانوآکریلات پزشکی و جراحی گلوبرن 2” را میتوانید مشاهده کنید. 🎥

ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) چیست؟

ناناهنجاری شریانی وریدی (AVM) چیست؟ هنجاری شریانی وریدی (AVM) یک گره خوردگی غیرطبیعی از رگ های خونی است که شریان ها و سیاهرگ ها را به هم متصل می کند و منجر به اختلال در جریان طبیعی خون و گردش اکسیژن می شود. شریان ها مسئول انتقال خون غنی از اکسیژن از قلب به اندام ها هستند. وریدها خون تخلیه شده از اکسیژن را به ریه ها و قلب برمی گردانند. هنگامی که یک AVM این فرآیند حیاتی را مختل می کند، بافت های اطراف ممکن است اکسیژن کافی دریافت نکنند.

همچنین، از آنجا که رگ های خونی درهم تنیده ای که AVM را تشکیل می دهند غیر طبیعی هستند و ایجاد فشار خونی می کنند، می توانند ضعیف شده و تحت فشارخونی پاره شوند. اگر AVM در مغز باشد و پاره شود، می تواند باعث خونریزی در مغز (خونریزی)، سکته مغزی یا آسیب مغزی شود. علت AVM ها مشخص نیست. آنها به ندرت به طور ارثی منتقل می شوند.

پس از تشخیص، AVM مغز اغلب می تواند با موفقیت برای پیشگیری یا کاهش خطر عوارض درمان شود. در واقع، AVM ها توسط میکروفیستول های شریانی وریدی از طریق یک نیدوس عروقی تشکیل می شوند. آنها بسته به اینکه در سیستم عصبی مرکزی قرار دارند یا در جای دیگری به عنوان مرکزی یا محیطی طبقه بندی می شوند.

ناهنجاری شریانی وریدی

شکل1. طبقه بندی آنژیوگرافی و استراتژی درمان AVM های محیطی. A. طبقه بندی آنژیوگرافی AVM. نوع I: فیستول شریانی وریدی با سه یا کمتر شریان تغذیه کننده و یک ورید تخلیه کننده منفرد. نوع IIa: شریان های متعدد به بخش کانونی ورید منفرد تخلیه می شوند. نوع IIb: شریان های متعدد به کیسه وریدی با وریدهای تخلیه کننده متعدد می روند. نوع IIc: شریان های متعدد در امتداد بخش طولانی ورید تخلیه می شوند. نوع IIIa: شریان های متعدد از طریق چندین فیستول ریز به وریدهای تخلیه کننده متعدد می روند. نوع IIIb: شریان‌های متعدد از طریق فیستول‌های بزرگ شده متعدد به وریدهای تخلیه‌کننده متعدد منتقل می‌شوند.

طبقه بندی AVM ها برای هدایت درمان و ارزیابی پیامدها ضروری است. AVM ها عمدتاً بر اساس تعداد و اندازه شریان ها و وریدهای تغذیه کننده و همچنین اتصالات عروقی بین آنها به سه دسته تقسیم شدند.

علائم ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)

علائم ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)  بر اساس محل قرارگیری آن متفاوت است. اغلب اولین علائم و نشانه ها پس از وقوع خونریزی ظاهر می شود. علاوه بر خونریزی، علائم و نشانه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • از دست دادن پیشرونده عملکرد عصبی
  • سردرد
  • تهوع و استفراغ
  • تشنج
  • از دست دادن هوشیاری

سایر علائم و نشانه های احتمالی عبارتند از:

  • عضلات ضعیف
  • فلج در یک قسمت از بدن
  • از دست دادن هماهنگی که می تواند باعث مشکلاتی در راه رفتن شود
  • مشکلات در انجام وظایفی که نیاز به برنامه ریزی دارند
  • ضعف در پاها
  • کمر درد
  • سرگیجه
  • مشکلات بینایی، از جمله از دست دادن بخشی از میدان دید، از دست دادن کنترل حرکات چشم، یا تورم بخشی از عصب بینایی
  • مشکلات در گفتار یا درک زبان
  • احساسات غیرمعمول از جمله بی حسی، گزگز یا درد ناگهانی
  • از دست دادن حافظه یا زوال عقل
  • توهمات
  • گیجی
  • کودکان و نوجوانان ممکن است در یادگیری یا رفتار مشکل داشته باشند.

یکی از انواع AVM به نام نقص ورید جالینوس باعث علائمی می شود که در زمان تولد یا اندکی پس از تولد ظاهر می شوند. ورید Galendefect در اعماق مغز قرار دارد. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تجمع مایع در مغز (هیدروسفالی) که باعث بزرگ شدن سر می شود
  • رگهای متورم روی پوست سر
  • تشنج
  • شکست در رشد
  • نارسایی احتقانی قلب

تشخیص ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)

تشخیص ناهنجاری شریانی وریدی (AVM): پزشک علائم شما را بررسی کرده و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. او ممکن است به صدایی به نام بروت گوش دهد. Bruit صدایی است که در اثر جریان خون بسیار سریع در شریان ها و وریدهای AVM ایجاد می شود. به نظر می رسد که آب از یک لوله باریک عبور می کند.

🎓 جهت مطالعه مقالات معتبر مرتبط با جراحی اینترونشنال (مداخله ای) کلیک کنید. 🎓

آزمایش‌هایی که معمولاً برای کمک به تشخیص AVM استفاده می‌شوند عبارتند از:

آنژیوگرافی

آزمایش آنژیوگرافی که آرتریوگرافی نیز نامیده می شود، از رنگ مخصوصی به نام ماده کنتراست استفاده می کند که به شریان تزریق می شود. این رنگ ساختار رگ های خونی را برجسته می کند تا آنها را در اشعه ایکس بهتر نشان دهد. آنژیوگرافی استاندارد طلایی برای تشخیص تاییدی AVM و همچنین راهنمایی درمانی است.

به طور معمول، آنژیوگرافی AVM ها شریان های تغذیه کننده، نیدوس و وریدهای در حال تخلیه اولیه را نشان می دهد. یافته های آنژیوگرافی AVM در هر بیمار متفاوت است. عروق ناقص بسیار پیچیده است و تشخیص دقیق اتصال عروقی در یک نگاه دشوار است.

توموگرافی کامپیوتری (CT)

توموگرافی کامپیوتری (CT): سی تی اسکن از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویری از سر، مغز یا نخاع استفاده می کند و می تواند به نشان دادن خونریزی کمک کند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از آهنرباها و امواج رادیویی قدرتمند برای نشان دادن تصاویر دقیق از بافت ها استفاده می کند. MRI می تواند تغییرات کوچک در این بافت ها را تشخیص دهد. آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRI) الگو و سرعت و فاصله جریان خون را از طریق ناهنجاری های عروقی ثبت می کند.

درمان ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)

درمان ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) به محل یافتن ناهنجاری، علائم و نشانه‌های شما و سلامت کلی شما و خطر درمان بستگی دارد. گاهی اوقات، یک AVM با آزمایش‌های منظم تصویربرداری برای مشاهده تغییرات یا مشکلات، مانیتور می‌شود. سایر AVM ها نیاز به درمان دارند.

تعیین اینکه آیا AVM به درمان نیاز دارد شامل عواملی از جمله این است که آیا خونریزی دارد علائمی غیر از خونریزی ایجاد می کند آیا در بخشی از مغز اعصاب مرکزی یا ارگان های محیطی است که می توان با خیال راحت درمان کرد.

داروهای ناهنجاری شریانی وریدی

داروهای ناهنجاری شریانی وریدی می توانند به مدیریت علائمی مانند تشنج، سردرد و کمردرد کمک کنند.

جراحی ناهنجاری شریانی وریدی

جراحی ناهنجاری شریانی وریدی: درمان اصلی AVM جراحی است. در صورتی که خطر خونریزی وجود داشته باشد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند.

حذف کامل AVM با جراحی

این درمان معمولاً زمانی استفاده می‌شود که AVM در منطقه‌ای است که جراحان می‌توانند AVM را با خطر کمی برای ایجاد آسیب قابل توجه به بافت‌هاحذف کنند.

📝 پیشنهاد میشود جهت اطلاعات بیشتر در این زمینه وبلاگ تیم پارسان درمان پاد در رابطه با درمان موثر ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) با استفاده از چسب سیانوآکریلات پزشکی + درمان endoleak + انواع اندولیک + آنوریسم چیست + انواع آنوریسم را مطالعه نمایید. 📝

آمبولیزاسیون اندوواسکولار

آمبولیزاسیون اندوواسکولار نوعی جراحی است که در آن جراح کاتتر را از طریق شریان‌ها به AVM می‌کشد. سپس ماده ای برای بستن قسمت هایی از AVM برای کاهش جریان خون تزریق می شود. این شیوه ممکن است قبل از جراحی مغز یا رادیوسرجری نیز انجام شود تا به کاهش خطر عوارض کمک کند. گاهی اوقات از رادیوسرجری استریوتاکتیک برای درمان AVM استفاده می شود.

این کار از پرتوهای شدید و بسیار متمرکز برای آسیب رساندن به رگ‌های خونی و توقف خونرسانی به AVM استفاده می‌کند. عوامل آمبولیزان متفاوتی در این درمان مورد استفاده قرار می گیرند مانند کویل، بالون، ذرات پلی وینیل الکل و اتانول و … هستند. توانایی یک عامل آمبولیک مایع مانند چسب سیانوآکریلات پزشکی برای نفوذ و مسدود کردن نیدوس AVM بسیار مهم است.

یکی ازعوامل آمبولیزان که عملکرد موثری در درمان AVMها به تنهایی و یا درتعامل با عوامل دیگر مانند کویل داشته است چسب های جراحی هستند.
استفاده ازچسب سیانوآکریلات پزشکی به همراه ماده کنتراست (لیپیودول) که برای آمبولیزاسیون AVM مغزی در شرایط قبل از عمل استفاده می‌شود، در سال 2000 برای استفاده در ایالات متحده تایید شد، همچنین در ژاپن، ترکیبی از آمبولیزاسیون عروقی با چسب سیانوآکریلات پزشکی و جراحی برای AVM مغزی درجه 3 (طبق طبقه بندی Spetzler-Martin) توصیه شده است.

از آنجایی که کویل ها و بالون های جداشدنی عروق بزرگ را مسدود می کنند، معمولاً نقشی در آمبولیزاسیون AVM های پیچیده واقع در خارج از ریه ها ندارند. همچنین از ذرات پلی وینیل الکل (PVA) استفاده شده است، اما تعیین اندازه ذرات مناسب دشوار است و استفاده از ذرات بسیار کوچک ممکن است منجر به آمبولی ریه شود.

اگرچه اتانول مطلق یا 95 درصد نیز به عنوان عامل امبولیزان استفاده شده است، بسیاری از اینترونشنیست ها احساس می کنند که اتانول خطرعوارض عمده بیش از حد را به همراه دارد. این موارد شامل آسیب به بافت های مجاور طبیعی، به ویژه سطوح مخاطی، پوست و ساختارهای عصبی و فروپاشی قلبی ریوی مربوط به فرار به حفره های قلب راست و بستر ریوی است.

درمان اصلی AVM آمبولیزاسیون با چسب سیانوآکریلات پزشکی است، این عمل ممکن است با رویکرد شریانی یا با سوراخ کردن مستقیم نیدوس AVM انجام شود و یا در ترکیب با سایر عوامل آمبولیزان مانند کویل و بالون به کار گرفته شوند. چسب سیانو آکریلات پزشکی گلوبرن 2 تنها چسب سیانوآکریلات پزشکی زیست سازگار با نشان CE است که تاییدیه مصرف درون عروقی را دارا می باشد. این چسب اندیکاسیون درمان ناهنجاری های عروقی در نورورادیولوژی و AVM های محیطی را دارا می باشد.

در حال حاضر این محصول توسط شرکت پارسان درمان پاد نماینده انحصاری کمپانی Gem, srl ایتالیا در ایران عرضه می گردد.

ناهنجاری شریانی وریدی

شکل2. تصویربرداری MRI ناهنجاری شریانی وریدی دردناک سطحی (AVM) در یک بیمار 61 ساله. تزریق مستقیم مخلوط چسب سیانوآکریلات جراحی /Lipiodo Glubran2 با نسبت 1:5. یدوس با سوزن فلزی گیج 21 درنیدوس نتیجه نهایی آمبولیزاسیون کامل نیدوس و ازبین رفتن AVM است


یکی از مواردی که در آن برضرورت استفاده همزمان از دو عامل آمبولیزان تاکید شده است، استفاده از چسب سیانوآکریلات پزشکی در درمان فیستول های شریانی وریدی ( AVF) بزرگ و با جریان بالا خطرناک است که آمبولیزاسیون متناقض را به همراه دارد و قرار دادن اولیه سیم پیچ ها برای جریان آهسته ایمنی این امر را افزایش می دهد.
همچنین استفاده از چسب جراحی سیانو آکریلات پزشکی در بعضی موارد تنها راه ایمن و کار آمد در درمان AVMهاست، مانند ضایعات کوچکی که در آنها نمی توان کاتتر یا میکروکاتتر را روی AVF قرار داد با استفاده از چسب جراحی سیانو آکریلات پزشکی با موفقیت مسدود شود.

اگرچه آنوریسم ها عموماً به بهترین وجه با عوامل مکانیکی آمبولیز می شوند، گاهی اوقات استفاده از چسب جراحی سیانوآکریلات پزشکی مفید بوده است، به ویژه هنگامی که به عنوان مکمل به سیم پیچ ها استفاده می شود.
در تکنیک اندووسکولارهدف آمبولیزاسیون AVM انسداد در محدوده nidus است. هنگام استفاده از چسب بافتی ( چسب سیانوآکریلات پزشکی )، این به معنای ایجاد یک کست از چسب سیانوآکریلات جراحی در داخل نیدوس است. آمبولیزاسیون شریان های تغذیه به تنهایی، مشکلات بزرگ تری را در آینده ایجاد می کند، زیرا ضایعه جریان جانبی را از طریق مسیرهای پیچیده تر و دشوارتر جذب می کند.

در واقع، چنین اقداماتی می تواند منجر به یک AVM بزرگتر و علامت دارتر شود و فقط در شرایط خاص قبل از عمل قابل توجیه است. روش آمبولیزاسیون چسب جراحی سیانوآکریلات پزشکی برای AVF مشابه روشی است که برای AVM استفاده می شود.

در روش آمبولیزاسیون سیانوآکریلات پزشکی همیشه از طریق یک میکروکاتتر که تا حد امکان نزدیک به نیدوس قرار دارد انجام می شود. جایگذاری مناسب کتتر با تزریق ماده حاجب و مقایسه با آنژیوگرافی های تشخیصی قبلی تایید می شود. انتقال میکروکاتتر معمولاً از طریق یک کاتتر با گیج 5 یا 6 F قرار می گیرد.

در صورت تمایل به تزریق از طریق کاتتر خارجی، این می تواند یک کاتتر راهنما باشد. کاتتر خارجی یک موقعیت پایدار در رگ پروگزیمال ایجاد می کند و امکان تبادل سریع میکروکاتترهای مسدود شده توسط چسب پزشکی سیانو آکریلات و آنژیوگرافی گردش خون آمبولیزه را فراهم می کند.

ارزیابی قلمرو تامین شده توسط میکروکاتتر و همچنین تخمین حجم چسب پزشکی سیانوآکریلات مورد نیاز برای آمبولیزاسیون با تزریق آزمایشی ماده حاجب از طریق این کاتتر انجام می شود. اگر میکروکاتتر به اندازه کافی به نیدوس نزدیک باشد (معمولاً در 1 سانتی متر)، چسب سیانو آکریلات جراحی باید به طور مناسب در مرکز نیدوس تزریق گردد.
از شما دعوت می شود تا برای مطالعه مقالات مرتبط با چسب سیانواکریلات پزشکی گلوبرن 2 و کاربرد های گسترده این محصول در بیش از 17 فیلد جراحی و اخبار پزشکی مربوطه از جمله سمینارها و رویداد های علمی و آموزشی در این زمینه به و بسایت شرکت پارسان درمان پاد مراجعه فرمایید .