چسب جراحی بافتی چیست؟

مقدمه چسب جراحی بافتی چیست؟

چسب بافتی چیست ؟ با پارسان درمان همراه باشید. امروزه چسب های جراحی بافتی چیزی بیش از ابزاری جهت بستن زخم به شیوه غیرتهاجمی هستند. چسب های بافتی از عناصر مهم در پزشکی مدرن طلقی می شوند که در طول 30 سال گذشته توسعه یافته اند. آنها فرآیندهای ترمیم زخم را از طریق چسباندن بافت به بافت و یا بافت به سطوح غیر بافتی (گرفت ها و ایمپلنت ها) در محل ممکن می‌سازند، بنابراین برخی از ویژگی‌های جذاب را درکاربرد های کلینیکی مانند: بستن بدون درد وغیر تهاجمی زخم، کاربرد آسان، عدم نیاز به بخیه بعد از جراحی، نتیجه زیبایی عالی و انتشار بهتر موضعی دارو ارائه کرده اند.

جامعه پزشکی همواره در جستجوی چسب های بافتی است که به سرعت بافتهای انسانی را بچسبانند، جایگزین منگنه ها و بخیه ها شوند، زیست سازگار، زیست تخریب پذیر باشند و بویژه خود در روند بهبودی اختلال ایجاد نکنند. چسب بافتی جراحی ابزاری است که جراحان می توانند از آن برای ترمیم بافت بدون عوارض بخیه یا سایر بست های مکانیکی استفاده کنند.

انواع چسب بافتی + کاربرد چسب بافتی

دراین مقاله تلاش داریم با انواع چسب بافتی، از جمله چسب‌های طبیعی ، سنتتیک و نیمه سنتتیک و کاربردها، معایب و محاسن آنها آشنا شویم.

طی دهه ها  فعالیت تحقیقاتی فشرده برای افزایش توانایی چسب‌های بافتی طیف گسترده‌ای از چسب‌های بافتی در برآورده کردن نیازهای کلینیکی متفاوت ایجاد شده‌اند.

کاربرد چسب بافتی: کاربرد کلینیکی فعلی چسب های بافتی را می توان به سه گروه تقسیم کرد:

(1) چسب های بافتی طبیعی یا بیولوژیکی

(2) چسب های بافتی سنتتیک و نیمه سنتتیک

(3) چسب های بافتی بیومیمتیک .

 این چسب های بافتی به طور گسترده در بافت های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، از جمله پوست ، پستان ، قلب ، دستگاه گوارش، سر و گردن ، کبد ، عصبی ، ارتوپدی ، کودکان ، قفسه سینه ، استخوان ، دندان  و جراحی عروق و….. .

 در طیف گسترده انواع چسب‌های جراحی بافتی و چسب های سیانواکریلات ‌جراحی احتمالاً بهترین شانس را برای برآورده کردن اکثر نیازهای جراحی دارند. سیانواکریلات ها دارای خواص منحصر به فردی هستند که آنها را از سایر چسب ها متمایز می کند و برای ترمیم و بسته شدن بافت موضعی استفاده می شود.در کاربردهای خارجی جایگزین بخیه‌ها می‌شوند و پرکاربردترین چسب‌ها برای اتصال بافت‌های آسیب دیده هستند. با این وجود تنها فرمولاسیون خاصی از چسب سیانواکریلات پزشکی قابلیت زیست سازگاری لازم جهت کاربرد اندووسکولار را دارا می باشد  که تحت برند چسب سیانواکریلات پزشکی گلوبرن 2 توسط کمپانی GEM  تولید و عرضه می گردد و به واسطه عدم سمیت عروقی و دمای پلیمریزاسیون پایین آن تاییدیهCE استفاده درون عروقی را دارا است.

شکل 1. کاربردهای کلی چسب های جراحی بافتی

انواع چسب بافتی:

از انواع چسب بافتی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

A.    چسب‌های بافتی طبیعی یا بیولوژیکی :

چسب بافتی طبیعی یا چسب بافتی بیولوژیکی، چسب بافتی مشتق‌شده از پلیمرهای طبیعی است، که از طریق واکنش‌های بیوشیمیایی به هم متصل می‌شوند. نمونه‌هایی که در مقالات گزارش شده‌اند شامل :

1. چسب‌های بافتی مبتنی بر پروتئین: (مبتنی بر فیبرین، مبتنی بر کلاژن، مبتنی بر ژلاتین)
2. چسب‌های بافتی مبتنی بر پلی‌ساکارید: (مبتنی بر کیتوزان، بر پایه آلژینات و کندرویتین)

A.I.1: چسب‌های بافتی مبتنی بر فیبرین یا چسب های فیبرین گلو :

چسب های فیبرین گلو از دو جزء تشکیل شده است: ترومبین با مقدار کمی کلرید کلسیم و فیبرینوژن (با یا بدون فاکتور XIII و فیبرونکتین)، که چسب های فیبرین گلو را قادر می سازد مراحل پایانی هموستاز را تقلید کند.

به طورمثال یک چسب فیبرین تجاری که با مخلوط کردن فیبرینوژن با منشاء انسانی/ حیوانی و ترومبین با منشاء انسانی/حیوان عمل می کند، در آن فیبرینوژن محلول به فیبرین تبدیل می‌شود و توده‌ای لاستیکی تشکیل می‌دهد که به سطح زخم می‌چسبد و باعث هموستاز، عایق سازی و یا چسباندن بافت‌ها شود. به نوعی این چسب ها ی فیبرین گلو مرحله نهایی آبشار انعقاد را تقلید می کند زیرا تمام اجزای مربوطه را برای تشکیل لخته دارد.

از جمله کاربردها ی چسب فیبرین گلو در، جراحی قلب وعروق ، جراحی مغز و اعصاب ، جراحی پلاستیک  و پارگی طحال و کبد است. با این حال، چسب‌های مبتنی بر فیبرین کاهش استحکام مکانیکی را در شرایط مرطوب نشان می‌دهند (به عنوان مثال، در حضور مقدار قابل توجهی خون) و این باعث می‌شود که برای حمایت از مفاصل بافتی با بارهای کششی قابل‌توجهی که روی بسترهای مرطوب اعمال می‌شوند نامناسب باشند. بنابراین، آنها در ترکیب با بخیه یا منگنه استفاده می شوند یا با اسفنج حامل برای مقابله با خونریزی سریع در حین جراحی استفاده می شوند.

درعین حال به دلیل منشا بیولوژیک انسانی و یا حیوانی ریسک انتقال ویروس ها و سایر عوامل عفونی را به  همراه دارند. به علاوه واکنش های حساسیت مفرط یا واکنش های آلرژیک/آنافیلاکتیک ممکن است در استفاده از چسب ها ی فیبرین گلو رخ دهد. در موارد خاص، این واکنش ها به آنافیلاکسی شدید منجر گردیده است. اگر چسب فیبرین گلو به طور مکرر در طول زمان یا در یک محیط به طور مکرر اعمال شود، یا اگر آپروتینین سیستمیک قبلاً تجویز شده باشد، چنین واکنش هایی ممکن است مشاهده شود. حتی اگر اولین درمان به خوبی تحمل شود، ممکن است بیمار وقوع یک واکنش آلرژیک پس از تجویز بعدی چسب فیبرین گلو یا آپروتینین سیستمیک را تجربه کند.

A.I.2: چسب‌های بافتی مبتنی بر کلاژن:

چسب های بافتی مبتنی بر کلاژن نسبتا جدید هستند. این نوع چسب‌های بافتی، خون و محصولات انعقادی را روی الیاف خود جذب می‌کنند و آنها را در بین‌ آنها به دام می‌اندازند و به طور فعال به زخم می‌چسبند. علاوه بر این، آنها چسبندگی و تجمع پلاکتی را القا می کنند و فاکتورهای انعقادی را فعال می کنند. برخی از این چسب های بافتی از ترکیبی از کلاژن گاوی و ترومبین گاوی ساخته می شوند و همچنین نسبتاً ارزان هستند. چسب های مبتنی بر کلاژن، خطر انتقال بیماری پایینی تری دارند. چسب های بافتی کلاژنی با استحکام بیشتر از چسب های بافتی فیبرین گلو اما کمتر از چسب های بافتی سیانواکریلات پزشکی دارا هستند. اما برای رسیدن به استحکام پیوند کافی به زمان طولانی (10 دقیقه) نیاز دارد که کاربرد آنها را در یک محیط بالینی محدود می کند. چسب های بافتی کلاژن برای استفاده در جراحی های چشمی یا اورولوژی پیشنهاد نمی شوند و بعلت افزایش حجمی که پیدا میکنند منجر به اثر فشاری به بافتهای اطراف میگردند.

A.I.3: چسب های مبتنی بر ژلاتین:

  ژلاتین یک کلاژن است که به طور برگشت ناپذیر دناتوره  شده است. به دلیل کاربرد در رابطه با انواع بازسازی بافت نرم، مورد توجه قرار گرفته اند و می تواند ژل را در محل مصرف تشکیل دهد و به عنوان یک چسب بافتی برای چسباندن بافت یا عایق در نشتها عمل کند . چسب ژلاتین-رزورسینول فرمالدئید (GRF) یا چسب ژلاتین-رزورسینول فرمالدئید- گلوتارآلدئید (GRFG) یکی از شناخته شده ترین چسب های بافت ژلاتینی است. اولین باری که GRFG با موفقیت آزمایش شد در سال 1967 در جراحی دستگاه گوارش بود. GRFG از دو محلول تشکیل شده است: یکی حاوی محلول ژلاتین و رزورسینول، دیگری حاوی محلول فرمالدئید و گلوتارآلدئید.

 از معایب چسب های بافتی ژلاتینی می توان به تجزیه آهسته، نیاز به گرم شدن تا 45 درجه سانتیگراد قبل از استفاده و سمیت فرمالدئید و گلوتارآلدئید اشاره کرد. این امر کاربرد این چسب های بافتی را محدود می کند. با توجه به سمیت فرمالدئید و گلوتارآلدئید، مطالعات برای اصلاح و جایگزینی این ترکیبات درحال انجام است.

A.I.4: چسب های بافتی مبتنی بر آلبومین

  چسب های بافتی آلبومین تقریباً شبیه چسب بافتی GRFG هستند. گلوتارآلدئید با بقایای اسیدآمینه لیزین موجود در آلبومین واکنش نشان می دهد و در مدت 20 تا 30 ثانیه با اختلاط دو جرء آلبومین وگلوتارآلدئید عمل می کند. چسب بافتی بایوگلو ( BioGlue) ، حاوی آلبومین گاوی و گلوتارآلدئید، یک سیلانت نسبتاً قوی را تشکیل می دهد که مجوز FDA را برای استفاده در دایسکشن حاد آئورت و همچنین در جراحی قلب و عروق دریافت کرده است. این محصول بهتر است در یک محیط خشک اعمال شود. بافت مجاور محل های مصرف مورد نظر باید با پدهای گاز مرطوب محافظت شود تا از تماس ناخواسته جلوگیری شود. همچنین جهت ممانعت از آسیب به عصب فرنیک قلب توصیه به استفاده از ژل محافظ کننده است.

ایرادات چسب بافتی بایوگلو بیشتر مانند چسب بافتی GRFG  است که شامل القای اثرات سیتوتوکسیک، فشرده سازی بافت، میونکروز و آسیب عصبی، آمبولی چسبنده، محدودیت رشد عروق خونی، تشکیل آنوریسم کاذب و عوارض زخم می شود. عفونت و واکنش های آلرژیک نیز ممکن است. همچنین، برای کاهش خطرات قرار گرفتن در معرض گلوتارآلدئید ، پرسنل اتاق عمل باید با ماسک، عینک ایمنی و روپوش محافظت شوند. به علاوه ریسک انقال عوامل عفونی نیز وجود دارد. این چسب های بایوگلو به دلیل وجود گلوتارآلدئید محدویت استفاده در اطفال را دارند.

A.II.1: چسب های بافتی مبتنی بر کیتوزان

 کیتوزان یک پلی ساکارید از b-(1,4)-linked 2-acetamido-2-deoxy-D-glucopyranose و2-amino-2-deoxy-D-glucopyranose   است که از استیل زدایی جزئی کیتین از سخت پوستان، قارچ ها، و سایر موجودات غیر گیاهی تولید می شود. مزایای چسب های بافتی مبتنی بر کیتوزان، توانایی زیست تخریب پذیری و زیست سازگاری و پاسخ های ایمنی پایین است. خاصیت ضد میکروبی خوبی دارند که می تواند عفونت های باکتریایی را پس از جراحی مهار کند. فرمول‌های مختلفی از چسب‌های بافتی کیتوزان، از جمله الیاف، اسفنج‌ها و هیدروژل‌ها توسعه یافتند و بیشتر به عنوان پانسمان زخم برای تسریع بهبود زخم استفاده می‌شوند. گروه‌های آمینه متعددی در کیتوزان حاوی مولکول‌هایی با بار مثبت هستند و گلبول‌های قرمز را جذب می‌کنند و فرآیند لخته شدن خون را تقویت می‌کنند و خاصیت هموستاتیکی به چسب بافتی می‌دهند، حتی در غیاب پلاکت‌ها یا فاکتورهای انعقادی. فرمولهای پودری از چسب بافتی کیتوزان  به طور فعال کاهش زمان خونریزی داخل دهانی را در برش های زبانی نشان می دهد.

A.II.2: چسب های بافتی بر دکستران

دکستران یک ترکیب پلی ساکاریدی است. این ترکیب بیشتر با PEG یا کیتوزان ترکیب می شود تا هیدروژلی را تشکیل دهد که به عنوان چسب  بافتی استفاده می شود. دکستران را می توان به دکستران آلدهید اکسید کرد و چسبندگی به بافت از طریق واکنشی بین گروه های آمینی که در قسمت های باقی مانده دکستران آلدهید و بافت وجود دارد برای تشکیل ایمین ها رخ می دهد. این واکنش کمتر از 1 دقیقه طول می کشد تا کامل شود. از مزایای این چسب های بافتی دکستران می توان به پاسخ التهابی و سمیت سلولی کم و زیست تخریب پذیری اشاره کرد .

اما سطوح اکسیداسیون یک نقطه کنترل کلیدی برای چسبندگی است. اگر سطح اکسیداسیون دکستران آلدهید بالاتر از 60 درصد باشد، واکنش اتصال عرضی بسیار سریع است و در نتیجه زمان کافی برای اتصال به بافت وجود ندارد. سطح اکسیداسیون مطلوب تقریباً 50٪ بود . مشکل اصلی چسب های بافتی مبتنی بر دکستران، تشکیل پیوند ایمین در یک واکنش تعادلی است. این چسب های بافتی در آب خیلی پایدار نیستند. آنها به راحتی شکسته می شوند و به سرعت تخریب می شوند، که زمان کافی برای برآوردن نیاز چسبندگی طولانی مدت را تامین نمی کنند.

A.II.3: چسب های بافتی مبتنی بر کندرویتین سولفات

کندرویتین یک پلی ساکارید است که از زنجیره ای از N-استیل-گالاکتوزامین متناوب و اسید گلوکورونیک تشکیل شده است. این پلیمر می تواند در موقعیت های مختلف سولفاته شود و تشکیل کندرویتین سولفات (CS) را که در غضروف و سایر بافت ها وجود دارد، می دهد. مزایای چسب های بافتی مبتنی بر CS زیست سازگاری و غیرسمی بودن آنهاست زیرا این پلی ساکاریدها از قبل در بافت های انسانی وجود دارند. با این حال، گروه های عاملی بیشتری برای اصلاح پلیمر CS برای به دست آوردن خواص چسبندگی بهتر، نه تنها برای اتصال عرضی پلیمرها، بلکه برای افزایش اتصال بین پلیمر چسب بافتی و بافت پیشنهاد می شود.

B. چسب های بافتی  سنتتیک و نیمه سنتتیک

چسب های بافتی سنتتیک و نیمه سنتتیک چسبندگی بهتری نسبت به چسبندگی طبیعی دارند. با این حال، این چسب های بافتی  دارای معایبی هستند، از جمله جذب زیستی و متابولیسم کمتر، چسبندگی کم به سطوح مرطوب و در برخی موارد سمیت سلولی بالاتر. برخی از چسب های بافتی سنتزی و نیمه سنتزی شامل ،پلی سیانوآکریلات ها، پلی اورتان ها، پلی (اتیلن گلیکول)، پلی استرها و همچنین پلیمرهای پرشاخه و دندریمر هستند.

B.1 پلی سیانواکریلات ها

  سیانواکریلات های پزشکی مونومرهای مایع با واکنش پذیری بالا هستند. هنگامی که مونومرها روی بافت اعمال می‌شوند، به داخل شکاف‌ها و کانال‌های سطح بافت جریان می‌یابند و از طریق پیوندهای کووالانسی بین چسب سیانواکریلات پزشکی و گروه‌های عاملی در پروتئین‌های بافت، مانند آمین‌های اولیه زنجیره های جانبی لیزین ، پیوند قوی بین بافت و چسب سیانواکریلات جراحی ایجاد می‌کنند. این امر استحکام چسب سیانواکریلات جراحی کافی را برای کاربرد بر روی بافت های زنده تضمین می کند. همچنین استفاده از آنها آسان است و راه حل قابل قبولی در رابطه با نتایج زیبایی ارائه می دهد. در بین طیف وسیعی از چسب های جراحی بافتی ،استفاده از چسب های بافتی سیانوآکریلاتی در جراحی به دلیل ترکیب منحصر به فرد آنها و خواص شیمیایی و فیزیکی شان قابل توجه است. آنها چسب های بافتی تک جزئی هستند که بدون نیازبه کاتالیزور می توانند در دمای اتاق در عرض چند ثانیه پلیمریزه شوند. سیانوآکریلات ها نیازی به عامل شروع خارجی ندارند و برای پلیمریزاسیون فقط به مقدار کمی آب و یا آنیون مواد شیمیایی روی سطح بافت های بدن متکی هستند. این چسب های بافتی همچنین می توانند به عنوان یک بانداژ مایع برای محافظت از زخم و حتی به عنوان یک مخزن برای داروهای ضد باکتری عمل کنند.

طول زنجیره جانبی آلکیل نقش تعیین کننده بسیاری در خصوصیات فیزیکی و شیمیایی این ترکیبات دارند. سرعت واکنش با طول زنجیره جانبی آلکیل نسبت معکوس دارد. همچنین برای استحکام، اتصال مکانیکی (پلی سیانوآکریلات) با بافت زیرین مهم است. مونومرهای چسب سیانوآکریلات پزشکی مختلف به عنوان چسب های بافتی با کاربرد متفاوت دسته بندی می شوند. استحکام چسب با طول زنجیره آلکیل تعیین می‌شود، جایی که زنجیره‌های کوتاه‌تر (سیانواکریلات‌های بوتیل) شبکه‌های پلیمریزه قوی‌تری نسبت به زنجیره‌های بلندتر (سیانوآکریلات ۲-اکتیل) ایجاد می‌کنند. از سوی دیگر، زنجیره‌های آلکیل طولانی‌تر، پیوندهای انعطاف‌پذیرتری ایجاد می‌کنند که منجر به استحکام شکست بیشتر می شود. تخریب سریع این پلیمرها منجر به تجمع حاصل از تخریب در بافت می شود و باعث واکنش هیستوتوکسیک، یعنی یک پاسخ التهابی می شود. تخریب پلیمر از طریق هیدرولیز انجام می شود . تحقیقات اثبات کرده است که مشتقات چسب های سیانوآکریلات پزشکی با زنجیره بلندتر با سرعت کمتری تجزیه می‌شوند و در نتیجه به محصولات تخریب اجازه می‌دهند تا با ایجاد یک واکنش التهابی با شدت کمتر متابولیزه شوند. غلظت موضعی محصولات تجزیه متناسب با سرعت تخریب ترکیب اصلی است. بنابراین، سرعت تخریب کندتر منجر به سمیت کمتری برای بافت ها می شود. سرعت تخریب کندتر منجر به پاکسازی موثرتر می شود و واکنش التهابی با شدت کمتری را فرا می خواند. ترکیبات با زنجیره بلندتر بسیار کندتر از ترکیبات زنجیره کوتاه تر به دلیل مانع فضایی و آبگریزی بالاتر، آهسته‌تر تجزیه می‌شوند .سرعت تجزیه زیستی سایر چسب های جراحی (به عنوان مثال، فیبرین گلو ها، GRF) بسیار سریعتر از هر چسب سیانواکریلات پزشکی است. به دلیل واکنش هیستوتوکسیک، امروزه استفاده از زنجیره جانبی کوتاه، متیل و اتیل سیانوآکریلات ها عمدتاً کنار گذاشته شده است . سازگاری زیستی چسب های مورد استفاده در پزشکی از نظر تأثیر آنها بر سلول ها (سمیت سلولی)، ترکیبات خون (همولیز)، بافت های مجاور و تأثیر کلی سیستمیک آزمایش می شوند. براساس نتایج آزمایش زیست سازگاری و میزان ایجاد پاسخی که در بافت هدف و میزان سمیت بافتی با استفاده بر روی بافت های مختلف بدن دارند، طبقه بندی میشوند :

” هر چسب سیانواکریلات پزشکی خاص را نمی توان بروی هر بافتی از بدن بیمار استفاده کرد” این طبقه بندی باتوجه به خصوصیات ذکر شده و حساسیت ارگان هدف قابل درمان شامل :

الف. چسب بافتی سیانواکریلات پزشکی برای کاربردهای روی پوستی

ب. چسب بافتی سیانواکریلات پزشکی برای کاربردهای داخلی

ج. چسب بافتی سیانواکریلات پزشکی برای کاربردهای داخل عروقی است

الف . چسب سیانواکریلات پزشکی  برای کاربردهای موضعی خارج بدن:

این چسب های سیانواکریلات پزشکی برای کاربردهای خارجی بدن مناسب هستند به عنوان چسب مایع بخیه یا چسب های روی پوستی برای بستن پارگی های ساده و جایگزینی برای روش های سنتی بستن برش جراحی مانند بخیه ها، منگنه ها و نوارهای چسب  به کار گرفته می شوند. بر خلاف بخیه‌ها که منافذ کوچکی در زخم ایجاد می‌کنند، چسبهای بافتی سیانواکریلات‌ عایقی پیوسته را تشکیل می‌دهند که به طور موثر بار را توزیع می‌کند و منجر به کاهش اسکار می‌شود.

چسب بافتی گلوبرن تیس 2

مونمرهای چسب بافتی سیانواکریلات  زنجیره‌های کوتاه‌تر (سیانواکریلات‌های بوتیل) شبکه‌های پلیمریزه قوی‌تری نسبت به زنجیره‌های بلندتر (سیانوآکریلات ۲-اکتیل) ایجاد می‌کنند. درحالی که مونومرهای سیانواکریلات اکتیل، پیوندهای انعطاف‌پذیرتری ایجاد می‌کنند .در این بین این چسب های جراحی، بافتی روی پوستی چسب بافتی گلوبرن تیس2 فرمولاسین منحصر به فرد و دو ترکیبی مبتی بر n-butyl 2 cyanoacrylate  و octyl cyanoacrylate2 درجهان است که دارای دو ویژگی انعطاف پذیری و مقاومت کششی بالا به طور همزمان است که توسط کمپانی GEM ایتالیا تولید می گردد. همچنین این ترکیب دارای دمای پلیمریزاسیون بسیار پایین تر از سایر چسب های سیانواکریلات پزشکی در حدود 45 است که درزمان مصرف حس سوزش و درد التهاب، سمیت بافتی ایجاد نمی کند و این امر در روند ترمیم بافت تاثیر بسزایی داشته و به تسریع روند بهبود کمک می کند.

چسب بافتی روی پوستی گلوبرن تیس2 معمولاً به عنوان عایق برای پارگی ها و برش ها استفاده می شود و در جراحی های لاپاروسکوپی، لاپاروتومی و زیبایی در هر دو محیط سرپایی و اتاق عمل کاربرد دارد و همچنین برای ثابت کردن کاتتر های ورید مرکزی استفاده می شوند که باتوجه به خاصیت هموستاتیک و باکتریواستاتیک آن  گزینه مطلوبی برای مدیریت این کتتر هاست. مزایای چسب سیانواکریلات پزشکی گلوبرن تیس2 مانند سهولت استفاده، کاهش درد، کاهش زمان استفاده، عدم بجا ماندن جای زخم، ضد آب بودن و عدم نیاز به مراجعه بعدی برای برداشتن، موجب محبوبت این چسب گردیده است. در مراکز اورژانس برای بستن بریدگی های و زخم های تروماتیک و مهمتر از همه، عمدتا برای زخم های سطحی یا کوچک برای کودکان و یا درجراحی زیبایی و جراحی سینه استفاده می شود.

ب. چسب سیانواکریلات پزشکی  برای کاربردهای داخل بدن:

برای کاربردهای داخلی،  چسب های سیانواکریلات جراحی با سمیت کمتر و سرعت تخریب سریع تر، توسعه یافته اند. گرچه این ترکیبات سازگاری بافتی برای استفاده داخل بدن را دارا می باشند اما مجاز به استفاده درون عروقی نمی باشند و تنها به عنوان عایق ، چسب یا بند آورنده خون داخل بدن روی بافت های داخلی مجاز به استفاده می باشند.

چسب جراحی بافتی گلوبرن 2

چسب جراحی بافتی گلوبرن 2 یک n-butyl-2-cyanoacrylate اصلاح شده  دارای کومنومرMS است که پلیمریزاسیون سریع و سرعت تخریب بسیار پایینی دارد. دارای  خاصیت چسبندگی و هموستاتیک بالا است. به علاوه دمای پلیمریزاسیون بسیار پایین تر از سایر چسب های سیانواکریلات جراحی درحدود 45 درجه را دارست. این چسب جراحی بافتی تاییدیCEاروپا برای استفاده داخلی یا خارجی و حتی استفاده درون عروقی را نیز دارا می باشد. از چسب بافتی گلوبرن 2 در انواع جراحی های لاپاروتومی ، لاپاروسکوپی وآندوسکوپی دستگاه گوارش به عنوان چسب واریس مری ، چسب واریس فوندوس معده و  چسب فیستول و موارد متعدد دیگری استفاده می شود.

ج . چسب بافتی سیانواکریلات پزشکی برای کاربردهای داخل عروقی

ویژگی های اصلی چسب های بافتی سیانواکریلات شامل، ویسکوزیته کم، سرعت پلیمریزاسیون سریع و قابلیت نفوذ خوب آنها را برای استفاده در آمبولیزاسیون ناهنجاری های عروقی مستعد می گرداند. درمیان محصولات موجود بر پایه سیانواکریلات تنها چسب سیانواکریلات پزشکی گلوبرن 2 به دلیل زیست سازگاری وعدم سمیت عروقی  دارای تاییدیه CE برای استفاده اندوسکولار می باشد وبه عنوان مایع آمبولیزان و اسکلروزان مورد استفاده قرار می گیرد.از این چسب برای درمان های نورواینترونشن و کاردیواینترونشن و رادیو اینترونشن در مواردی چون درمان ناهنجاری های وریدی شریانی(AVM)، آنوریسم ها، اندولیک ها، آمبولیزاسیون ورید پروتال، احتقان لگن، درمان واریس های معده و مری، واریکوسل و موارد بیشمار دیگر به طور موثر استفاده می شود.

B.2 چسب بافتی ( پلی اتیلن گلیکول)

 پلی (اتیلن گلیکول) (PEG) یک پلیمر زیست سازگار آبدوست است. پاسخ ایمنی جدی ایجاد نمی کند. نوعی از چسب بافتی پلی اتیلن گلیکول درجلوگیری از نشت هوا  پس از جراحی ریه، ترمیم دیواره بطن به کار می رود. اما از منبع نور ماوراء بنفش برای تحریک فوتوپلیمریزاسیون برای فعال کردن قابلیت چسبندگی استفاده می شود. اما این کاربردها به دلیل محدودیت فعال سازی نوری گسترده نیست و رادیکال های آزاد تولید شده در طی پلیمریزاسیون ممکن است به بافت سالم آسیب برساند .

 نوعی دیگر از چسب بافتی  پلی اتیلن گلیکول یک سیستم دو جزئی است که حاوی تری لیزین (یک اتصال دهنده متقابل تترا آمین محلول در سدیم بورات) و محلول چهار بازوی star PEG استرهای N-hydroxysuccinimide است.

هنگامی که محلول دو جزئی به طورهمزمان روی بافت اسپری شد، در عرض چند ثانیه، یک شبکه متقاطع ایجاد شد. پس از 4 تا 8 هفته، چسب هیدرولیز می شود و محصولات تخریب شده و از بدن پاک می شوند. با این حال، جذب آب و تورم هیدروژل ممکن است به اعصاب فشار وارد کند، بنابراین کاربرد آن را محدود می کند.اغلب تخریب سریع‌تری در داخل بدن دارد و پایداری کمتر و چسبندگی نسبتاً ضعیفی به بافت اطراف نشان می‌دهد.

B.3 چسب ها بافتی پلی اورتان

 چسب های بافتی مبتنی بر پلی یورتان، به دلیل پایداری کامل در دمای بدن بدون رفتار همولیتیک و امکان زیست تخریب پذیری و زیست سازگار بودن، در بین مواد سنتتیک، امیدوارکننده هستند. نوعی چسب مبتنی بر پلی اورتان که از یک پلیمر پرشاخه با گروه های انتهایی ایزوسیانات ساخته شده است. هنگامی که چسب با یک بافت مرطوب تماس پیدا می‌کند، با هیدرولیز گروه‌های ایزوسیانات به گروه‌های آمینی متصل می‌شود تا یک شبکه جامد تشکیل شود.

علاوه بر این، قادر به واکنش با گروه‌های آمینه پروتئین‌های موجود در مولکول‌های بیولوژیکی است، تشکیل پیوندهای اوره باعث افزایش چسبندگی بین بافت‌ها می شود. نقطه ضعف چسب پلی اورتان این است که زمان پلیمریزاسیون آن  برای برآورده کردن نیازهای جراحی بسیار طولانی است، اگرچه نتایج چسبندگی خوبی دارد.

B.4 چسب ها بافتی مبنتی بر دندریمرها و پلیمرهای پرشاخه

 از پلیمرهای بسیار شاخه‌دار تشکیل شده‌اند که از یک هسته مرکزی رشد می‌کنند. با گروه‌های عملکردی مختلف و ساختارهای خاص در حاشیه‌شان، گروه‌های انتهایی ممکن است گروه‌های قابل اتصال متقابل جاذبی را برای چسب‌های بافتی فراهم کنند.

C. چسب های “بیومیمتیک” Biomimetic

 به تازگی دسته دیگری از چسب های جراحی بافتی پیشنهاد شده است – چسب های بیومیمتیک . اینها چسب هایی هستند که سعی می کنند عملکرد حیوانی مانند مارمولک یا صدف را تقلید کنند. در سال های اخیر یک چسب بیومیمتیک تقلید کننده مارمولک برای چسبندگی بافت مرطوب ساخته شده است. چسب های جراحی بافتی  بیومیمتیک هنوز به صورت تجاری در دسترس نیستند. چسب های بافتی زیادی وجود دارد که در حال حاضر در روش های بالینی و تجربی استفاده می شود. هر یک از اینها بسته به ویژگی های فیزیکی و شیمیایی (استحکام باند، قوام مایع یا جامد، مکانیسم فعال سازی و غیره) کاربرد بالینی مطلوبی دارند. استحکام این محصولات به بافت به طور قابل توجهی از محصولی به محصول دیگر متفاوت است و چسب جراحی بافتی سیانواکریلات پزشکی قوی ترین استحکام باند را دارد.

قیمت چسب بافتی

جهت اطلاع از قیمت چسب بافتی با شماره 02122655100 تماس بگیرید. همچنین جهت اطلاع از قیمت چسب جراحی بافتی میتوانید وارد لینک ثبت سفارش شوید و فرم را تکمیل کنید تا در اولین فرصت با شما تماس گرفته شود.

پیشنهاد پارسان درمان پاد با توجه به سایر چسب های بافتی، چسب بافتی گلوبرن 2 و چسب بافتی گلوبرن تیس می باشد.