5/5 - (1 امتیاز)

2- Glue mesh fixation: Feasibility, tolerance and complication assessment. Results 24 months after laparoscopic sacrocolpopexy

Title: 

 Glue mesh fixation: Feasibility, tolerance, and complication assessment. Results 24 months after laparoscopic sacrocolpopexy

Authors:

Bifulco G, Giampaolino P, Morra I, Tommaselli GA, Tarsitano F, Chiacchio G,Nappi C, Di Carlo C.  Gynecol Oncol.2014 Sep;134(3):556-60.DOI: 10.1016/j.ygyno.2014.06.015

Abstract:

Aim:

This study aims to assess short- and mid-term feasibility, strength and tolerance of glue mesh fixation for laparoscopic sacrocolpopexy, as well as postoperative quality of sexual activity.

Patients and methods: This original prospective clinical study was carried out in multiple university surgical centres between 2012 and 2013. Data were obtained during immediate postoperative hospitalisation, at 3 and at 24 months postoperatively. For a total of 42 patients subjected to laparoscopic sacrocolpopexy, bladder catheterization and hospitalisation times, pain score, early and late postoperative complications, prolapse staging according to POP-Q classification, and quality of sexual activity were registered.

Results:

Mean operative time was 120minutes and patients were hospitalised for a mean of 3days. Four complications (9.52%) occurred on the immediate postoperative period, whilst 2 patients (4.76%) complained of pain on day 3 (VAS 1). At the end of the follow-up period (24 months), one patient had a prosthetic exposure, 4 patients (9.52%) complained of stress urinary incontinence (10.81%). Simultaneously, 6 patients (14.29%) experienced dyschezia (2 improved, 1 similar, 1 de novo, 2 worsened), and there was no report of dyspareunia. All anterior and posterior floor prolapses were staged between 0 and 1. All superior floor prolapses were staged between 0 and 2. Concerning sexual impairment, there was no report of dyspareunia, urinary leaks or other problems associated with intercourse, and quality of sexual activity improved.

Conclusion:

Minimally invasive sacrocolpopexy with the use of glue fixation does not lead to increased mid-term morbidity, simultaneously allowing for significant prolapse improvement, and providing global patient satisfaction and overall quality of life.

Keywords:

Glue; Laparoscopic sacrocolpopexy; Laparoscopic sutures; Morbidity; Satisfaction rate.

Copyright © 2017 Elsevier Masson SAS. All rights reserved.

تثبیت مش چسب: امکان سنجی، تحمل و ارزیابی عوارض. نتایج 24 ماه پس از ساکروکولپوپکسی لاپاراسکوپی

هدف این مطالعه ارزیابی امکان‌سنجی کوتاه‌مدت و میان‌مدت، استحکام و تحمل تثبیت توری بوسیله چسب سیانوآکریلات پزشکی برای ساکروکولپوپکسی لاپاروسکوپی و همچنین کیفیت فعالیت جنسی پس از عمل است.

بیماران و روش ها

این مطالعه بالینی آینده‌نگر اولیه در چندین مرکز جراحی دانشگاهی بین سال‌های 2012 و 2013 انجام شد. داده‌ها در طول بستری فوری پس از عمل، در 3 و 24 ماه پس از عمل به‌دست آمد. در مجموع 42 بیمار تحت ساکروکولپوپکسی لاپاراسکوپی، زمان کاتتریزاسیون مثانه و دفعات بستری شدن در بیمارستان، نمره درد، عوارض زودرس و دیررس پس از عمل، مرحله پرولاپس بر اساس طبقه بندی POP-Q و کیفیت فعالیت جنسی ثبت شد.

روش جراحی

روش جراحی شامل درمان افتادگی رحم توسط LSCP با استفاده از یک مش پلی پروپیلن تقویت کننده است که توسط یک چسب سیانوآکریلات پزشکی تجاری تثبیت شده است که یک چسب جراحی مصنوعی زیست تخریب پذیر بر پایه سیانواکریلات ساخت کمپانی GEM S.R.L ایتالیا می باشد.

یک بیمار به طور همزمان تحت هیسترکتومی ساب توتال قرار گرفت. دستورالعمل های موجود نه حفاظت از رحم و نه هیسترکتومی را توصیه نمی کنند، با هر دو گزینه نتایج مشابهی را به دست می آورند. استفاده از چسب سیانوآکریلات جراحی برای تثبیت ایمپلنت ها مستقل از حفاظت از رحم ارزیابی شد. همه بیماران تحت  dorsal lithotomy  قرار گرفتند و تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند و سپس کاتتریزاسیون مثانه انجام شد. در تمامی موارد ایمپلنت مش قدامی و خلفی قرار داده شد. تقویت قدامی روی واژن ، promontoryو isthmus تثبیت شد. تقویت خلفی به عضلات بالابرani  (EAM) و رباط‌های uterosacral  متصل شد. پریتونیزاسیون در صورت لزوم انجام شد. تمامی مش ها توسط چسب جراحی بافتی  GLUBRAN2 تثبیت شدند. استفاده ازهیچ بخیه، گیره، یا تک بر روی واژن یا EAM مجاز نبود، مگر اینکه در واژن فوقانی ضروری باشد.هیچ محدودیت دیگری برای تعداد یا محل بخیه وجود نداشت. با این وجود از جراحان حاضر در عمل خواسته شده بود که حداقل تعداد بخیه های مورد نیاز را بکار برند. پریتونیزاسیون یا با استفاده از چسب جراحی بافتی یا بخیه های معمولی تکمیل شد. جراح عمل یک ارزیابی ذهنی اضافی در مورد قابلیت مانور و انطباق این چسب سیانوآکریلات پزشکی تجاری موجود در پایان عمل انجام داد.

نتایج:

میانگین زمان عمل 120 دقیقه بود و بیماران به طور میانگین 3 روز در بیمارستان بستری شدند. چهار عارضه (9.52٪) در دوره بلافاصله پس از عمل رخ داد، در حالی که 2 بیمار (4.76٪) از درد در روز 3 (VAS) شکایت داشتند. در پایان دوره پیگیری (24 ماه)، یک بیمار پروتز داشت، 4 بیمار (9.52%) از بی اختیاری استرسی ادرار (10.81%) شکایت داشتند. به طور همزمان، 6 بیمار (14.29٪) dyschezia را تجربه کردند (2 مورد بهبود یافته، 1 مورد مشابه، 1مورد de novo،در 2 مورد نیز عارضه بدتر شد)، و گزارشی از دیسپارونی وجود نداشت.

همه افتادگی‌های کف قدامی و خلفی بین 0 و 1 مرحله‌بندی شدند. همه افتادگی‌های طبقه فوقانی بین 0 و 2 مرحله‌بندی شدند. در مورد اختلالات جنسی، هیچ گزارشی از دیسپارونی، نشت ادرار یا سایر مشکلات مرتبط با مقاربت وجود نداشت و کیفیت فعالیت جنسی بهبود یافت.

بحث:

امروزه لاپاراسکوپی ساکروکولپوپکسی استاندارد طلایی برای مدیریت افتادگی اندام  pelvic است. این یک تکنیک کارآمد طولانی مدت همراه با عوارض کم ، به ویژه در زنان جوان و فعال جنسی در نظر گرفته می شود. با این وجود، این جراحی همچنان یک جراحی پیچیده است که به تجربه در دایسکشن لاپاراسکوپی و مانورهای بخیه نیاز دارد. منحنی یادگیری معمولا طولانی است و زمان های جراحی با تجربه جراح نسبت معکوس دارد. منحنی یادگیری معمولا طولانی است و زمان جراحی با تجربه جراح نسبت معکوس دارد. برای کاهش مشکلات ذاتی آن، چندین استراتژی به طور مداوم طراحی می‌شوند و جستجو برای راه‌های ساده‌تر و نوآورانه‌تر برای حذف مراحل دست‌وپاگیر، بخیه زدن لاپاراسکوپی باعث افزایش انتشار و استفاده از روش‌های جراحی با حداقل تهاجم می‌شود. استفاده از چسب سیانوآکریلات جراحی  روی پروتزهای مصنوعی در جراحی جداری/parietal  مفید و کارآمد است.

یک متاآنالیز در سال 2014 تثبیت چسب بافتی را در مقابل تک برای درمان فتق inguinal مقایسه کرد و کاهش قابل توجهی از درد مزمن را بدون افزایش عوارض یا میزان عود نشان داد. مطالعه ما نشان می‌دهد که تثبیت با چسب سیانوآکریلات جراحی کارآمد و دارای  تحمل خوبی است و این روش هیچ عارضه جراحی یا بعد از عمل خاصی را ارائه نمی‌دهد که در تطابق با مطالعه Willecocq و همکاران می باشد که در آن ساکروکولپوپکسی کلاسیک با استفاده از تثبیت چسب سیانوآکریلات پزشکی مقایسه شد. نتایج عملکردی و آناتومیکال کوتاه مدت در هر دو گروه مشابه بود، بدون افزایش عوارض بعد از عمل در گروه چسب سیانوآکریلات جراحی. در مطالعه ما، استفاده از چسب جراحی برای تثبیت ایمپلنت به ما این امکان را داد که تعداد بخیه های اعمال شده را کاهش دهیم. بنابراین این تکنیک روند جراحی را تسهیل می کند و زمان عمل را کاهش می دهد. با این وجود، هنوز نیاز به اطمینان از وجود نقطه اتکا جامد برای تعلیق و بسته شدن بافت وجود دارد، که می توان با قرار دادن بخیه ها به آن دست یافت، در حالی که از چسب سیانوآکریلات جراحی مصنوعی برای پخش آسان و چسباندن ایمپلنت های مش استفاده می شود. ما برخی از عوارض کوتاه مدت و بلندمدت را مشاهده کردیم، اما هیچ یک از آنها به استفاده از چسب سیانوآکریلات جراحی برای تثبیت مش ارتباط نداشتند.

در دوره بعد از عمل و زمان کوتاه اولیه بعد از عمل، یک تبدیل جراحی به لاپاراتومی به دنبال آسیب وریدی، یک آسیب سوراخ شدن مثانه، یک پریتونیت 48 ساعت پس از آسیب روده، یک مورد احتباس ادرار، دیگری عفونت دستگاه ادراری، و یک phlebitis وجود داشت که همگی بی ارتباط با استفاده از تثبیت چسب سیانوآکریلات پزشکی بودند ، مشابه مواردی که در ادبیات توضیح داده شده است.

گاناترا و همکاران در یک متاآنالیز بر روی بیش از هزار بیمار،به نرخ تبدیل 2.7٪ دست یافتند. در مطالعه ما، نرخ تبدیل ما مشابه بود، و افزایش تعداد عوارض یا عود به دلیل استفاده از تثبیت مش چسب جراحی بافتی وجود نداشت. با این وجود، جراحان مجبور بودند بخیه های اضافی را در زمانی که سطح قدامی مش به اندازه کافی متصل نمی شود، اعمال کنند، که احتمال عود را کاهش می دهد و در نهایت به نفع بیماران است.

مزایای مورد انتظار شامل کاهش زمان عمل، کاهش تهاجم تثبیت مش و کاهش میزان اروشن (خراش) واژینال به دلیل عدم وجود بخیه های ترانسفیکسینگ بود. مطالعه ما مزایای تثبیت چسب جراحی بافتی را نشان می دهد، روش جراحی را با هزینه اضافی بسیار کم تسهیل می کند، زیرا 1 یا 2 میلی لیتر چسب سیانوآکریلات پزشکی برای کل مداخله کافی است. چسب سیانوآکریلات جراحی مورد استفاده در مواردی که به ویژگی‌های فنی آن اشاره دارد، بسیار مثبت ارزیابی شد، با مانورپذیری بسیار خوب یا عالی توسط جراح عمل در بیش از 95٪ موارد. انطباق نیز در بیش از 92 درصد موارد بسیار خوب تا عالی در نظر گرفته شد. میانگین زمان عمل 120 دقیقه بود که کمتر از سایر مطالعات منتشر شده است. با این حال، مدت زمان آن از 60 دقیقه تا بیش از 3 ساعت متغیر بود که به دلیل چندین عامل متغیر مانند آناتومی بیمار، جراح مسئول عمل و تعداد بخیه های تقویتی مورد نیاز بود.

 اگرچه از روش‌های تثبیت مرسوم استفاده می‌شد، اما استفاده همزمان از چسب سیانوآکریلات پزشکی به ما این امکان را داد که تعداد بخیه‌ها را کاهش دهیم، بنابراین مداخله را تسهیل کرده و زمان عمل را کاهش دادیم. امیدواریم مطالعات آینده که شامل تعداد بیشتری از بیماران هستند، مشاهدات ما را بیشتر تایید کند.

ارزیابی نتایج آناتومیکال و عملکردی ساکروکولپوپکسی لاپاروسکوپی با استفاده از ابزارهای مرحله‌بندی prolapse معتبر و پرسشنامه‌های کیفیت زندگی استاندارد شد. سارلوس و همکاران در مطالعه خود. 99 زن را تحت عمل جراحی لاپاروسکوپی ساکروکولپوپکسی در طی 3 سال دنبال کردند و نتایج مشابهی را به دست آوردند که در پایان مطالعه همه بیماران بین 0 تا 1 مرحله قرار گرفتند.

برای طبقه های قدامی و خلفی، ما نتایج معادل با مراحل 0 و 1 POP-Q بیماران دو سال پس از جراحی پیدا کردیم. ما تکامل آناتومیکال را در 3 و 24 ماه بیشتر ارزیابی کردیم. در سه طبقه آناتومیک (قدامی، فوقانی و خلفی)، بهبود قابل توجهی در مقایسه با وضعیت قبل از عمل مشاهده شد. بین 3 ماه و 24 ماه پس از جراحی، تفاوت‌هایی نیز مشاهده شد که تعداد بیماران کمتری در سه بخش 0 مرحله‌بندی شده بودند.

نتیجه:

ساکروکولپوپکسی کم تهاجمی با استفاده از ثابت بوسیله چسب سیانوآکریلات پزشکی منجر به افزایش عوارض میان مدت نمی شود و به طور همزمان امکان بهبود قابل توجه پرولاپس را فراهم می کند و رضایت همه جانبه  بیمار و کیفیت کلی زندگی را فراهم می کند.

مشاهده لینک مقاله

در صورتی که قادر به دریافت فایل مقاله از روی لینک نیستید اطلاعات زیر را تکمیل کنید تا بلافاصله فایل مقاله برای شما ایمیل شود. (لطفا فولدرهای اسپم و پروموشن ایمیل خود را نیز بررسی کنید)