8- Embolization of intradural vascular spinal cord tumors Report of five cases and review of the literature
Title: Embolization of intradural vascular spinal cord tumors Report of five cases and review of the literature
Authors:
Georges Rodesch, Stephan Gaillard, Hugues Loiseau & Jacques Brotchi Neuroradiology volume 50, pages 145–151 (2008),https://doi.org/10.1007/s00234-007-0308-z
Abstract:
Introduction
Spinal cord tumors (SCT) are best treated by surgery. Vascular SCT (VSCT) represent a special challenge because of the bleeding that may occur during surgery and the subsequent difficulties in operating on these lesions. Embolization has been proposed as an approach that would facilitate VSCT resection.
Methods
The clinical and radiological charts of five patients, each with a large solid VSCT (four cervical hemangiobastomas, one filum terminale paraganglioma), were retrospectively reviewed. All of these hypervascular lesions were superselectively embolized prior to surgery (four with N-butyl cyanoacylate (glue), one with particles).
Results
Intranidal deposition of the glue was successful in all four patients, resulting in significant devascularization of the tumor. Because of arterial tortuosities, it was not possible to reach distally a cervical hemangioblastoma, and the latter was consequently embolized with particles. No permanent complications arose after embolization. Surgery became possible in each case under improved conditions with minimal blood loss, thereby allowing total (four cases of hemangioblastomas) or subtotal (one case of paraganglioma) removal of the tumor.
Conclusion
Embolization of intradural vascular tumors is a safe procedure if applied according to strict anatomical and technical guidelines. Whenever possible, glue can be considered as a first intention embolus, particles being reserved to cases where selectivity cannot be achieved. Despite its solid aspect after deposition, glue does not hinder surgery but facilitates the manipulation and eradication of the tumor. Due to its initial liquid aspect, glue penetrates deeply into the tumoral capillary bed, which favors satisfactory devascularization of the lesion.
ما در تیم علمی شرکت پارسان درمان پاد شما را به مطالعه خلاصه ای از این مقاله دعوت می کنیم
آمبولیزاسیون تومورهای عروق اینترادورال نخاع
خلاصه
تومورهای طناب نخاعی (SCT) به بهترین شکل با جراحی درمان می شوندSCT عروقی (VSCT) ،به دلیل خونریزی هایی که ممکن است در حین جراحی رخ دهد و مشکلات بعدی در عمل بر روی این ضایعات، یک چالش خاص است آمبولیزاسیون به عنوان روشی پیشنهاد شده است که برداشتن VSCT را تسهیل می کند.
مواد و روش ها :
نمودارهای بالینی و رادیولوژیکی پنج بیمار، هر کدام با یک VSCT جامد بزرگ (چهار همانژیوبلاستوما سرویکال، یک پاراگانگلیوما انتهایی فیلوم)، به صورت گذشته نگر بررسی شد. تمام این ضایعات هایپرواسکولار قبل از جراحی به صورت فوق انتخابی آمبولیزه شدند چهار مورد با N-butyl cyanoacrylate (چسب سیانوآکریلات پزشکی)، یک مورد با پارتیکل.
يافته‌ها:
رسوب Intranidal چسب در هر چهار بيمار موفقيت‌آميز بود و منجر به تخليه عروقي تومور شد. به دلیل پیچ خوردگی های شریانی، رسیدن به همانژیوبلاستوم سرویکال امکان پذیر نبود و در نتیجه مورد دوم با استفاده از ذرات آمبولیزه شد. هیچ عارضه دائمی پس از آمبولیزاسیون ایجاد نشد. جراحی در هر مورد تحت شرایط بهبود یافته با حداقل میزان از دست دادن خون امکان پذیر شد، بنابراین امکان حذف کلی (چهار مورد همانژیوبلاستوم) یا برداشت حداکثری (یک مورد پاراگانگلیوما) تومور فراهم شد.
نتیجه:
آمبولیزاسیون تومورهای عروقی داخل دورال اگر بر اساس دستورالعمل های دقیق آناتومیک و فنی انجام شود، یک روش بی خطر است. در صورت امکان، چسب آمبولیزان را می توان به عنوان عامل آمبولیزان اولویت اول در نظر گرفت، ذرات به مواردی اختصاص داده می شوند که انتخاب بهینه مقدور نباشد.
با وجود جنبه جامد آن پس از رسوب، چسب سیانوآکریلات پزشکی مانع جراحی نمی شود اما دستکاری و ریشه کنی تومور را تسهیل می کند. به دلیل جنبه مایع اولیه، چسب آمبولیزان گلوبرن دو عمیقاً به بستر مویرگی تومور نفوذ می کند، که باعث کاهش وسکولاریزیشن رضایت بخش ضایعه می شود..
بحث مرتبط با چسب:
در تجربه ما، چسب سیانوآکریلات جراحی گلوبرن2 در صورت امکان آمبولی انتخابی است. این یک جایگزین مطمئن برای ذرات ارائه می دهد زیرا تزریق آن می تواند به درستی در بستر مویرگی تومور تسلط یابد. اکثر ضایعاتی که در اینجا گزارش می‌کنیم با NBCA درمان شده‌اند، و این سری، تا جایی که می‌دانیم، اولین موارد گزارش‌شده است که در آن VSCT با این ماده آمبولیزه شده است. قوانین خاصی برای انتقال مورد نیاز است: میکروکاتتر باید تا حد امکان دیستال در بستر تومور یا در مجاورت ضایعه آورده شود تا تغذیه کننده های انحصاری مسدود شود و آسیب شناسی عروق طبیعی نخاع رعایت شود.
آزمایش‌های تحریک‌آمیز هرگز در تجربه ما استفاده نشده‌اند، زیرا آنها تحویل مناسب چسب جراحی بافتی سیانوآکریلات پزشکی گلوبرن2 را پیش‌بینی نمی‌کنند: تصمیم در مورد نحوه و مکان آمبولیزاسیون منحصراً بر اساس قوانین آناتومیک است، مانند آمبولیزاسیون شنت‌های شریانی وریدی نخاع. میکروکاتترهای جدید 1.2 FM که در حال حاضر در دسترس هستند، می‌توانند – به دلیل انعطاف‌پذیری‌شان – با خیال راحت در تمام عروق نخاعی (حتی از طریق شریان نخاعی قدامی) که به‌طور فیزیکی امکان استفاده از آنها را فراهم می‌کنند، هدایت شوند. از آنجایی که جریان در این ضایعات معمولاً کم است، کاتتر به سمت دیستال توسط یک سیم ریزراهنما به سمت هدف رانده می شود. بنابراین، کاتتریزاسیون فوق انتخابی فیدرهای تومور که به وضوح با تجزیه و تحلیل آناتومی ضایعه مشخص شده است، می تواند به درستی به دست آید. کاتتریزاسیون دیستال به قطر رگ و پیچ خوردگی های عروقی بستگی دارد و ایمنی آمبولیزاسیون مربوط به نقاط ایمنی آناتومیکی است که می توان برای تحویل مناسب عامل آمبولیک به آنها دستری یافت .
گلوبران2 (GEM Srl، Viareggio، ایتالیا) یک چسب جراحی پزشکی سیانوآکریلات اصلاح شده است که عمیق تر در شبکه عروقی نفوذ می کند و اغلب چسب انتخابی در شانت های شریانی وریدی با جریان آهسته است. ما امروزه از آن بیشتر برای همه آمبولیزاسیون های تومور استفاده می کنیم. N-butyl cyanoacylate یا glubran2 با لیپیودول (Guerbet، Aulnay sous Bois، فرانسه) رقیق می شود تا پلیمریزاسیون اولی را به تاخیر بیاندازد و به آن اجازه دهد تا عمیقاً به داخل تومور نفوذ کند.
ما همیشه چسب آمبولیزان گلوبرن2 را تحت عکس برداری و با سرعت سه عکس در ثانیه با بیمار تحت بیهوشی عمومی و آپنه منتقل می دهیم.
این رویکرد امکان تصویرسازی خوبی از چسب بافتی سیانوآکریلات پزشکی گلوبرن2 و تحویل ایمن مناسب را فراهم می کند. همه بیماران به منظور کاهش واکنش التهابی بالقوه مربوط به آمبولیزاسیون با کورتیکواستروئیدها درمان می شوند. ما معتقدیم که این نوع روش اندوواسکولار به دلیل گزینش پذیری که نیاز دارد، خطرات کمی دارد. این چسب پزشکی سیانوآکریلات توسط جراحان مختلف در عمل بر روی بیماران گزارش شده در اینجا به عنوان یک کاربرد مهم در مدیریت درمانی کلی این بیماری ها در نظر گرفته می شود. با وجود جنبه جامد آن پس از رسوب، چسب مانع جراحی نشد، بلکه در عوض دستکاری و ریشه کنی تومور را تسهیل کرد. ما اونیکس (MTI، ایروین، کالیفرنیا) را برای این درمان‌ها مناسب نمی‌دانیم: نه تنها به کاتترهای سازگاری نیاز دارد که اغلب سفت‌تر هستند و بنابراین برای حرکت در رگ‌های نخاعی مشکل دارند،بلکه به یک تکنیک کاتتریزاسیون wedged نیاز دارد با رفلاکس گاه به گاه در اطراف رگ‌های نخاعی نوک میکروکاتتر که ممکن است به عروق طبیعی متعلق به عروق درونی یا بیرونی بند نخاع آسیب برساند.
شکل 1 یک مرد 34 ساله با حساسیت پیشرونده و نقص حرکتی دست راست همراه با درد، amyotrophy عضلانی دست و اسپاستیسیتی پا، همه مربوط به همانژیوبلاستومای گردنی است که در شیار شکمی در سطح C4C5 تعبیه شده است. (a ستاره؛ نمای قدامی خلفی (AP)، b نمای جانبی). ضایعه عمدتاً توسط شریان‌هایsulco commissural از یک محور قدامی نخاعی جوش‌نخورده که از شریان مهره‌ای راست منشأ می‌گیرد تغذیه می‌شود (c نمای جانبی، فلش‌ها). کاتتریزاسیون انتخابی فیدرهای توموری را می توان (در دو جلسه به فاصله 1 هفته) با رسوب NBCA در دو بخش اصلی همانژیوبلاستوم (d، e، نماهای جانبی) به دست آورد. آنژیوگرافی کنترل فوری شریان مهره راست در AP (f) و نماهای جانبی (g) عروق اسپاستیک را به دلیل دستکاری کاتتر به عنوان یک 75 درصد دسکولاریزاسیون تومور نشان داد.
بیمار پس از آمبولیزاسیون بهبود یافت و به سرعت بهبودی نسبی از درد و نقص خود را نشان داد. او را توانست با اطمینان خاطر عمل شودو ضایعه او با حداقل از دست دادن خون برداشته شد.
شکل 2 یک بیمار زن 52 ساله با ادم پاپیلو و سیاتیک دو طرفه مراجعه می کند. تصویر (MRI) ناحیه کمر در نماهای ساژیتال (a) و محوری (b) یک تومور بزرگ با کنتراست را نشان داد که کانال نخاعی را پر کرده است. این در ابتدا به عنوان اپاندیموم / ependymoma در نظر گرفته شد و بیمار با قصد اول جراحی شد. با این حال، به دلیل خونریزی منتشر، عمل جراحی انجام نشد. سپس بیمار تحت آنژیوگرافی قرار گرفت که نشان داد یک تومور عروقی عمدتاً توسط شریان فیلوم ترمینال / filum terminale (فلش های کوچک) که از شریان رادیکولومدولاری/radiculomedullary بزرگی کمر ناشی از Th11 راست ایجاد می شود، عروقی شده است (c، نمای AP). تزریق یک شریان رادیکولوپیال/ radiculopial برخاسته از شریان بین‌دنده‌ای Th10 چپ (د، نمای AP) بسکت و مخروط (پیکان منحنی) را نشان داد که توسط قسمت بالایی blush تومور (ستاره) به سمت چپ جابجا شده بود. شریان فیلوم ترمینال نیز از طریق آناستوموزها در آن سطح (فلش های کوچک) مات شد. رسوب داخل توموری NBCA را می توان پس از کاتتریزاسیون انتخابی فیدر اصلی فیلوم ترمینال زیر بسکت از طریق محور قدامی نخاع (e) به دست آورد. آنژیوگرافی کنترل در Th11 سمت راست (f) عروقی شدن آن محفظه را به عنوان تداوم بلاش تومور چسبیده به مخروط و تغذیه از شریان های پیال (ستاره) تایید کرد. دومی در همان جلسه با ذرات تزریق شده از طریق شریان رادیکولوپیال از سمت چپ Th11 (نشان داده نشده) آمبولیز شد، که منجر به تخلیه عروقی حدود 90 درصد از تومور شد. پس از آن جراحی با اطمینان خاطر انجام شد و تنها یک قطعه کوچک از ضایعه که به مخروط چسبیده بود باقی می ماند. آن را در جای خود رها شد تا به نخاع آسیبی نرسد (ستاره g). بیمار از تمام علائم خود بهبود یافته و تحت پیگیری قرارگرفت. آزمایشات بافت شناسی نشان داد که ضایعه یک پاراگانگلیوما است.
کلیدواژه: چسب آمبولیزاسیون. همانژیوبلاستوما. پاراگانگلیوما. تومورهای نخاعی
در صورتی که قادر به دریافت فایل مقاله از روی لینک نیستید اطلاعات زیر را تکمیل کنید تا بلافاصله فایل مقاله برای شما ایمیل شود. (لطفا فولدرهای اسپم و پروموشن ایمیل خود را نیز بررسی کنید)
ثبت ديدگاه